در بین خبرهای متعددی که بر روی خبرگزاریهای کشور ثبت میشود. خبرهای که در زمینه محیط زیست و اکوتوریست هستند نظر مرا به خود بیشتر جلب میکنند. امروز نیز داشتم این اخبار را بررسی میکردم که به عنوان خبری "شناسایی 360 گونه گیاهی در خانگرمز/ ذخیره گاه گیاهان دارویی در تویسرکان" برخورد کردم و خوشحال از اینکه اخبار مناطق حفاظت شده همدان بر روی خبرگزاریها قرار میگیرد مشغول به خواندن آن شدم. که به نظرم رسید خبرنگار این متن خبری اصلا از محیط زیست سررشته ای ندارد و یا مصاحبه شونده بی خبر بوده است. چرا که به نظرم رسید که متن خبر از روی بوشوری که روابط عمومی محیط زیست همدان چاپ کرده است نوشته شده و از همه وحشتناکتر آنکه عکس گوزن در زیر تیتر "خانگرمز ذخیره گاه ژنی گونه های گیاهی و جانوری است" آمده است، به واقع به تمامی آنچه تجربه و خوانده بودم شک کردم و با خود گفتم که نکند منطقه خانگرمز گوزن داشت و من نمیدانستم که با تماس های تلفنی ام مطمئن شدم. که این عکس سوتی بزرگی است.

اما در ادامه متن متوجه شدم که رئیس محیط زیست شهرستان تویسرکان مطالب خود را از روی بروشور ها بیان کرده - یا بروشورها از روی مدیر میر منطقه بیان کرده اند- و نکته قدیمی نیز در مورد فرهنگ سازی مردم گفته است. که این امر از نظرم طبیعی آمد چرا که ایشان اگر میخواستند از توان بالای محیط بانان و منطقه خود سخن بگویند و از فعالیت های این عزیزان صحبتی کنند. بسیار نکات مهمتری می گفتند که احتمال چاپ نداشت.

این مقاله مصاحبه اش را با آقای بیات مدیرکل میراث‌ فرهنگی، صنایع‌ دستی و گردشگری استان همدان ادامه داده است و جالب تر آنکه ایشان نیز در بحث های گردشگری از پتانسیل بالای منطقه نام برده و تاکید به امر گردشگری دارد. و این در حالی است که طرح جامعه گردشگری مناطق حفاظت شده هنوز تعریف و بررسی و تایید نشده است. - اگر هم شده قایمش کرده اند برای روز مبادا- و فقط خدا میداند این اساتید بر اساس کدام برآیند مردم را به سمت گردشگری در مناطق حفاظت شده می خوانند.

آیا واقعا نمیدانیم که مناطق حفاظت شده چه تعاریفی دارند؟ - خوب برویم دو تا مطلب بخونیم و بفهمیم-

چند ماهی است در زمینه اکوتوریسم فعالیت میکنم. و هر از چندگاهی به مناطق حفاظت شده سفر می کنم ولی تا به حال جرات نکرده ام تور گردشگری در این مناطق اجرا کنم و این در صورتی است که گردشگرانی که می شناسم اغلب خواهان این اتفاق هستند. ولی به راستی آیا با اجرای تور گردشگری در مناطق حفاظت شده میتوان باعث شد که این مناطق بهبود یابند یا گردشگران خود معظلی بر مشکلات عمده مناطق خواهند بود.

که جواب این سوال در تعاریف قانونی آمده است که در مناطق حفاظت شده در زون گردشگری اعمال برنامه های تور گردانی مشکلی ندارد. پس سوال بعدی مطرح شدن این نکته است که آیا مناطق حفاظت شده ما دارای زون بندی بخصوص زون گردشگری می باشند؟ یا نه...

اما با این حال گشت و گذار مردم با عنوان تور گردشگری نه خود سرانه و با رعایت اصول و ضوابط قانونی گردشگری در مناطق حفاظت شده میتوان انتظار داشت که باعث همبستگی تفکراتی بین حفاظت و حمایت از گونه های زیستی شد.

در خبرای خبرگزاری مهر موضوع جالب و کاملی از 8 منطقه گمنام همدان مطرح شده که متن آن به شرح زیر می باشد.

خوش بختانه مدیر کل جدید با نگاه خوب خود توانسته است به ارتقا سطوح حفاظت شده همدان و تامین اعتبارات خوبی این مناطق را به شرایط مناسبی نزدیک کند. که در این تخریبهای زیستگاهی جای بسی تشکر دارد.

البته کم کاری و مشکلاتی وجود دارد که بر اساس نسبیت کل کشور این عملکرد عالی به نظر میرسد.

به گزارش خبرنگار مهر، مناطق حفاظت شده همدان به طور قطع می تواند منطقه بکر و شگفت انگیزی برای علاقمندان به گردشگری در حیات وحش باشد اما از آنجا که هنوز تدبیری برای ورود تورهای گردشگری و علاقمندان به حیات وحش به مناطق حفاظت شده اندیشیده نشده، این نوع از گردشگری هنوز منحصر به برخی کشورهای خاص است.

آنچه مسلم است اینکه گونه های منحصر به فرد مناطق حفاظت شده همدان باید بیش از این به مردم و علاقمندان به محیط زیست و حیوانات معرفی شود تا شاید در این بین جای خالی گردشگری محیط طبیعی در قالب تورهای گردشگری تا حدی جبران شود.

استان همدان با دارا بودن هشت منطقه حفاظت شده پتانسیلی غنی در تقویت گردشگری طبیعی محسوب می شود که این مقوله نیز در کنار سایر موارد عنوان شده در گزارش های قبلی، از بی توجهی مسئولان رنج می برد و چندان به آن پرداخته نشده است.

مناطق حفاظت شده خان گرمز، شراء، ملوسان، شیرین سو، آلموبلاغ، لشگردر، گلپرآباد، آق گل به عنوان ظرفیتی که از پرداختن به معرفی آنها غفلت شده، مکانهایی به شمار می روند که شاید بتوان آنها را امتیازی در تقویت گردشگری طبیعی در استان همدان برشمرد.

منطقه شکار ممنوع شیرین سو، کبودرآهنگ را معرفی می کند

تالاب انسان ساخت و دائمی شیرین سو در موقعیت جغرافیایی در کنار شهر شیرین سو و در شهرستان کبودراهنگ قرار دارد و دسترسی به آن از طریق راه آسفالته کبودراهنگ به شیرین سو- قیدار میسر است.

وسعت محدوده تالاب در حدود 300 هکتار و وسعت دریاچه آن 43 هکتار است و همه ساله در فصل مهاجرت پذیرای تعداد زیادی پرندگان آبزی و کنارآبزی است.

پرستوی دریایی نوک کلفت، تنجه، لک لک سفید، اردک سرسبز، آنقوت، فیلوش، کشیم کوچک، باکلان بزرگ، کشیم بزرگ، اگرت بزرگ، باکلان کوچک، بوتیمار کوچک، پرستو دریایی، خوتکا، آبچلیک پا سرخ، چوب پا، چنگر نوک سرخ، کاکایی سرسیاه، پرستودریایی نوک‌کاکایی، فلامینگو، کاکایی نقره ای، دم جنبانک ابلق در فصل مهاجرت در این تالاب دیده می شود.

همچنین پوشش گیاهی این منطقه گونه های درمنه و گون و خانواده های نعنائیان، چتریان، شب بو، گاوزبان، گندمیان و بقولات هستند.

این منطقه مردادماه امسال از سوی شورای عالی حفاظت محیط زیست به عنوان منطقه شکار ممنوع معرفی شد.

ادامه مطلب...