اولین کاری که بعد از وارد شدن به اینترنت میکردم چک کردن وبلاگ پر ارزش محمد درویش بود. با خوندن مطالب به روزش و همچنین دیدگاههای خوانندگانش اطلاعاتم را فزایش میدادم.

بعد سراغ سبز پرس و ایرن میرفتم .

ولی اینبار که به وبلاگ مهار بیابانزایی سر زدم دیدم که وبلاگش فیلتر شده است. از تعجب چندین بار امتحان کردم بعد از 2 روز باز هم دیدم که باز نمیشو. بسیار ناراحت شدم تا به دلنوشته هایش http://i.darvish.info/ رفتم و با خواند مطلبی با عنوان 

آیا سرزمینی که کُنام پلنگان و شیران شود ، ویران می شود؟! 

و دیدن عکس

آن چنان ناراحت شدم که نمیدانستم چه کار کنم.

پس شروع به خواندن دیدگاه های دوستانش کردم همه گفته ها حاکی از بغض و ناراحتی برای این حادثه غم بار بود.

مگر دریش چه گفته بود مگر اعلام مشکلات محیط زیستی جنبه ضد اخلاقی یا سیاسی دارد.

خلاصه پس از خوند 70 نظر بالاخره نظر خودم را دادم.

محمد درویش و وبلاگش اولین جرقه های محیط زیستی را در ذهن من روشن کردند. او کسی است که با اطلاعات ناب و سرشارش بهترین استاد محیط زیستی من بوده است و نمیتوانم استادم را خاموش و ساکت ببینم.

واقعا برایم پر ارزش است و واقعا میخواهم از مسئولین امر بخوام که چرا وبلاگ بزرگ محیط زیستی اورا فیلتر کرده اند. و

منتظر جواب میمانیم ولی نه در سکوت بلکه با صدای از خشم بلند.