با زهم آتش سوزی هنوز خاطره سوختن صدها هکتار جنگل از ذهن دوستداران محیط زیست پاک نشده است که خبر آتش سوزی در جنگلهای مریوان مجددا توسط انجمن چیا مخابره می شود. 

خبرهای تکمیلی را در پست بعدی میگذارم.

دوست نداشتم این مطلب را بنویسم چرا که نگاه های کنجکاو دشمنان به ظاهر دوست خوششان نمی آید ولی خسته شدم از این همه شایعه پراکنی و تناقض گویی و ......

احمدی نژاد طرح محیط  یار را افتتاح کرد و سخنان کاملی را در بحث حفظ محیط زیست ایراد کرد که واقعا برای من تجب آور بود. چرا که من همیشه فکر میکردم دکتر مخلاف سر سخت محیط زیست است و کلا محیط زیست را سدی در برابر اقتصاد می داند.

سخنرانی دکتر را در ایلنا با تیتر ملت ایران باید پرچمدار صیانت از محیط زیست باشد میتونید بخونید.

سوالی که ذهن منو به هم ریخت این است که بالاخره ریس جمهور به نمایندگی از دولت به قانون اساسی پایبند هست یا نه یا کلا قانون را قبول دارد؟  چون خیلی از بی قانونی ها در سیستم دولت اتفاق افتاده که اثرات زیست محیطی آن جبران ناپذیر بوده ولی در ادامه خبر دار نشدیم که آیا مقصران دولتی آن به سزای خود رسیدن یا اینکه با یک جابجای پستی مسئله حل شد.

یک نمونه بارز آن نقض قانونی است که به موجب آن صدور مجوز ساخت پتروشیمی و کارخانه های پالایش نفت و گاز در استانهای کناره خزر که مصوبه مجلس را نیز داشت زیر پا گذاشته شد و جناب دکتر نیز حتی در کلنگ زنی و تایید و بررسی آن نیز دستور اکید دادن که حتی یکی از نمایندگان مجلس پی دستور ریس جمهور در سفرهای استانی پیگیر راه اندازی پالایشگاه میانکاله دربهشت پرندگان ایران را به جد پیگیری میکند.

حالا اگر دکتر احمدی نژاد که از ریاست جمهوری دو سال باقی نمانده چند گام موثر زیست محیطی را معرفی و پیشنهاد میکند و کشورهای دیگر را مقصر آلودگی دنیا میداند و انتظار پرچمداری محیط زیست را از تک به تک ما ایرانیان دارند. پس خودشون چکاری کرده اند؟

 مگر نه این است که ایشان به رای مردم ایران باید پرچمدار باشند پس چرا پرچم مبارزه با آلودگی های زیست محیط و تخریب مناطق و زیست بومها با ارزش فراوان اکولوژیکی را در دست خود نمی گیرند مگر نه این است که محبوبیت ایشان در سفرهای استانی زبان زد کشورهای دنیا شده و حتی آنها نیز دارند به تقلید چنین کای را میکنند پس چرا ایشان از نطقهای دشمن شکن خود جهت حمایت از محیط زیست استفاده نمیکند.

مگر پیگیری حمایت از محیط بانانی که هر روز جانشان را در کف دست میگیرند و با شکارچیان متمولی که بارها آدمهای ذی نفوذ را خریده اند و محیطبان بیچاره را به زندان انداخته و یا حتی کشته اند برای شخص اول مملکت که شعار پرچمداری صیانت از محیط زیست را به ما گوشزد میکند کار سختی است. مگر تجهیز محیط بانی ها و پژوهشگاههای محیط زیست برای پایش و سنجش و حفاظت محیط زیست، طاقت فرساست یا بودجه اش را ندارد.

اینها تناقضاتی می باشد که ذهن مرا به جستجوی حقیقتی وا میدارد که هر چه قدر با آن نزدیکتر میشوم سوالاتم نیز بیشتر میشود.

امیدوارم دکتر احمدی نژاد قبل از ترک پست ریاست جمهوری خود به این سوالات من جواب دهد چرا که متاسفانه در ایران بر خلاف قانون مرسوم است مدیری که میرود بایگانی های کاری و اشتباهات اون نیز پاک میشود.

این مطلب را از روی درگاه  خبری هیئت کوهنوردی استان همدان برداشته ام که یکی از دوستان نشانی آنرا برایم فرستاد.

صلای هیئت کوهنوردی از ادامه روند پناهگاه سازی و ممانعت از آن

هیئت کوهنوردی و صعودهای ورزشی استان همدان در خصوص احداث پناهگاه کوهنوردی در کوه کرکس در شهرستان اسد آباد مطلب تکان دهنده ای را بر روی درگاه اینترنتی خوب قرار داده است که متن کامل آن به شرح زیر می باشد.

دخل و تصرف در طبیعت و بهرمند شدن از مواهب آن . لازمه زندگی مدنی و اجتماعی بوده و بر همگان واضح و مبرهن است . اما مبتنی بر چه معیار. و بر چه طریق و اندازه می باش؟ آیا راههای ارتباطی بین شهرها یک امر بدیهی و لازم محسوب نمی شود؟ آیا کسی میتواند بر لزوم آن خرده بگیرد؟ حال احداث جاده در کوهستان و تخریب اکوسیستم آن برای کوهنوردی به چه قیمتی انجام می شود آیا این نیاز واقعی و خواست جامعه ماست!!؟؟

واژه منافع ملی یک معنای عام و بسیط دارد. آیا انجام پروژه جاده کشی در کوهستان کرکس بدون (نقشه و مسیر مشخص و عدم رعایت سایر موازین فنی) تامین منافع ملی همگانی را در بر دارد و شامل میگردد؟ با یک حساب سر انگشتی ساده و عامیانه. آیا سود و زیان و مضار آن تراز و همخوانی دارد ؟ و از منظر دید کارشناسان مربوط موجه تلقی میشود؟

چطور می توان از محضر مسئوولین گرانقدر و عالی مقام استدعا نمود ؟ چرا هر تصمیمی خلق الساعه؟ و در یک لحظه صادر و اجرا میشود؟ آیا نباید با اندیشه صواب و شایسته جهت اجرای هر طرحی از یک تفکر و طرح فنی و مدقن پیروی نمود؟ رعایت سلسله مراتب. بحث کارشناسی استوار بر اصول علمی و تحقیق  نباید مطمح نظر باشد ؟ آیا تشخیص الویتها و نیازهای ابتدایی و کلان کوهنوردی ما در گرو احداث جاده و تخریب کوهستان و ساخت پناهگاه است ؟ آیا این خواسته. آمال و نیاز ماست؟ آیا از اساتید پیشکسوت مدرسین فدراسیون و مربیان و سرپرستان باشگاهها و گروههای محترم کوهنوردی و یا حتی از محضر مشاور عالی هیچ استعلامی شد؟ و اگر بر فرض محال..... هست... آیا این تقاضا قانونی موجه است؟ آمار حضور کوهپیمان و کوه روان در شهرستان اسدآباد موید چیست؟ و آیا آمار رسمی از تعداد نفرات شرکت کننده در این فعالیتها را در دست داریم؟ و دهها پرسش دیگر؟ بحث فرهنگ آموزش هدایت و ساماندهی آن عزیزان در الویت است؟ یا پناهگاه سازی؟ ( که آری.. ما هم بنا بر قاعده و عرف معمول و پیروی از مد از سایرین جا نمانیم؟)

می گویید: جامعه کوهنوردان و یا هیئت استان و شهرستان از شما خواسته اند؟ و اگر بر فرض محال چنین است؟ برای ساخت پناهگاه در کشور عزیزمان ایران از این قاعده پیروی میکنند.

نفد سره از ناسره و انتقاد منطقی و پیشنهاد و ارائه راهکار مناسب را تاب و تحمل می آوریم؟

 و به قول آن ظریف عزیز که میفرمود ! کوههای همدان سوراخ است! و شما هیچ اقدامی نکرده اید. ما را به باد سخره نخواهند گرفت؟ البته اگر. به قول شاعر که میفرماید:

 گوش اگر گوش تو و ناله اگر ناله من.        آنچه البته به جایی نرسد فریاد است.

سیاستهای فدراسیون کوهنوردی و صعودهای ورزشی جمهوری اسلامی ایران بر عدم ساخت و ساز در ارتفاعات و احتراز از آن استوار بوده و هست. و فعلا بنای خانه کوهنوردان را طبق شرایط اعلام شده و با احتساب مساحت و زیربنای مفید و دارا بودن تجهیزات رفاهی و آسایشی در پائین دستها  مجاز میداند.

در ادامه اذهان سروران عزیز را بدین نکته معطوف میدارد: در شهری که هنوز یک مربی آموزش دیده مجرب با صلاحیت ( که دارای کارت مربیگری باشد) حضور ندارد.؟ و مسئله آموزش و ارتقای فعالیتهای آموزشی از اهم امور زیر بنایی محسوب میشود. تا سطح فرهنگی اجتماعی و فنی و آموزشی را بهبود بخشیده و اعتلا بخشیم.......چه لزومی دارد پناهگاه؟

لذا خواهشمند است ضمن تسریع در توقف ادامه جاده کشی. و رفع هر گونه آسیب و صدمه که به خاک و گیاهان منطقه وارد شده . و جبران خسارت و بهبود و ترمیم دامنه کرکس.از مشاوران مجریان طرح نیز مواخذه و توضیح خواسته شود.

و در ادامه متذکر میگردد، به منظور بنا و احداث هر گونه پناهگاهی از سوی مراجع ذیربط بشرح ذیل شایسته است مجوز اخذ گردد.

1-هیئت کوهنوردی استان.

2-فدراسیون کوهنوردی وصعودهای ورزشی جمهوری اسلامی ایران.

3-اداره کل منابع طبیعی و محیط زیست.

4-اداره کل تربیت بدنی استان همدان .

در غیر این صورت این هیئت بنا به مصالح و جایگاه قانونی در حوزه مسئولیت خویش ضمن اعلام برائت و اعلان اعتراض شدیدالحن خود به مجریان این طرح، پیگیری و اقدام در این زمینه را از طرق مجامع قانونی حق مسلم خود دانسته و میداند.

 و هو المستعان.

این مقاله در تاریخ 90/3/8 در روزنامه همدان پیام به چاپ رسیده است.

تولید زباله در ایران حدود 40هزار تن است که از این مقدار 90 درصد قابل تفکیک و بازیافت می باشد. با توجه به هزینه بالای جمع آوری، حمل و نقل و دفن زباله در ایران، این مسئله به عنوان یکی از پرهزینه ترین خدمات شهری در سراسر کشور دامنگیر شهرداری ها شده است. در اغلب نقاط جهان اقدامات موثری در این زمینه انجام شده که هر کدام به نحوی توانسته اند این مشکلات را کم کنند اما نکته اساسی که در تمامی طرح های اجرا شده مهم می باشد، تفکیک زباله از مبدا است که در نتیجه آن سرعت جمع آوری و بازیافت سریعتر و راحت تر خواهد بود. که در این زمینه استانهای تهران، شیراز، مشهد، کرمانشاه و گیلان پیشرو بوده اند.

 زباله در فرهنگ لغت به فضولات جامد، نیمه جامد یا مایعی گفته می ‌شود که غیرقابل استفاده بوده و دور ریخته می‌ شود. اما آیا زباله‌‌های خانگی هم در ‌این تعریف جای می‌ گیرند؟ یا منظور از طلای کثیف همان زباله های خانگی می باشد.

طبق یک محاسبة کلی، سالانه حدود 8 میلیارد تومان برای جمع‌آوری و دفن زباله در ایران هزینه می شود، که قسمت بزرگی از آن با اعمال مدیریت صحیح و بکارگیری تکنولوژی مناسب کاهش پذیر است؛ زیرا 80% این هزینه مربوط به مخارج پرسنلی و ماشین‌آلاتی می باشد که جهت جمع‌آوری و حمل زباله مورد استفاده قرار میگیرد از این رو با استفاده از اصول مدیریت بازیافت می توانیم حجم زباله های شهری را تا 50% کاهش دهیم به عنوان مثال در بازیافت کاغذ ، 74% آلودگی هوا و 35% آلودگی آب کاهش خواهدیافت.

بدون شک زباله‌‌های خانگی اگر تفکیک شوند و مدیریت صحیحی در بازیافت آنها اعمال شود می ‌توانند، بخشی از سرمایه‌‌های ملی را باز گردانند.

اما به دلیل افزایش جمعیت، زباله‌‌های شهر‌ها نیز افزایش یافته. از آن گذشته، رواج فرهنگ مصرف سبب شده است که در شهر‌های بزرگ، هر فرد روزانه 900 گرم زباله تولید کند.

§        مهم ترین زباله‌‌های خانگی عبارت‌اند از: پس مانده‌‌های مواد خوراکی، کاغذ، شیشه، فلزات، پلاستیک و پارچه.

اما در تقسیم بندی انواع زباله های خانگی می توان به دو نوع ‌تر و خشک اشاره کرد. 30 درصد زباله‌‌های خانگی خشک و 70 درصد زباله‌‌ها‌ تر می باشند. زباله‌‌های ‌تر شامل پس مانده‌‌های گیاهی و حیوانی مثل پس مانده سبزی‌‌ها، پوست و ضایعات میوه، استخوان و ضایعات گوشت و مرغ و ماهی.

زباله‌‌های خشک نیز شامل کاغذ و مقوا اعم از روزنامه، کتاب، دفتر و کاغذ، انواع پلاستیک، ظروف یک بار مصرف، اسباب بازی و قوطی‌‌های فلزی و شیشه‌ای است. باید همواره زباله‌‌های ‌تر و خشک را از یکدیگر جدا کنیم و حداقل کاری که هر شهروند می ‌تواند انجام دهد همین است که دو کیسه زباله در منزل در نظر بگیرد، یکی برای زباله‌‌های ‌تر و یکی برای زباله‌‌های خشک.

کیسه‌‌ها و ظروف پلاستیکی که یک روز به دلیل سبکی و دوام آنها ساخته شدند، امروزه عامل بزرگ ترین مشکلات زیست محیطی هستند. پلاستیک غیر قابل تجزیه است و کیسه‌‌های نایلونی به طور متوسط 500 سال در محیط باقی می ‌مانند. کیسه‌‌های پلاستیکی همراه باد، همه جا پخش می ‌شوند و بیشتر آنها سر از دریا در آورده یا به وسیله جانداران بلعیده شده و سبب مرگ آنها می ‌شوند. چنانچه پلاستیک و نایلون موجود در زباله سوزانده شود، اسید کلریدریک‌ ایجاد می‌ کند که باعث آلودگی هوا و آسیب رساندن به انسان و دیگر موجودات می ‌شود.

هر تن زباله، حدود 400 متر مکعب گاز دی اکسید کربن متصاعد می‌ کند و از هر تن زباله 400 تا 600 لیتر شیرابه خارج می ‌شود که می‌ تواند آثار زیست محیطی نامطلوبی بر آب و خاک داشته باشد و محل‌‌های دفن زباله هر روز گسترش بیشتری پیدا ‌کنند.

هزینه جمع آوری و دفن هر تن زباله، حدود 35 هزار ریال می باشد که در عوض برای تولید هر تن کاغذ، باید 15 اصله درخت تنومند قطع شود و برای تولید هر تن آلومینیوم 4 تن سنگ معدن و 7 تن زغال سنگ و قیر لازم است. برای تولید شیشه، باید مقدار زیادی شن و ماسه از زمین استخراج شود. عمل حفاری و استخراج منظره زشتی به محل معدن می ‌دهد و علاوه بر آن مقدار زیادی سوخت و آب نیز مصرف می ‌شود.

 همچنین انباشته شدن زباله‌‌ها مکان خوبی برای رشد میکروب‌ها و تولید و تکثیر حشرات و جانوران موذی مانند موش است، زیرا زباله سه عامل رشد و تکثیر‌این جانداران یعنی مواد غذایی، رطوبت و پناهگاه را با خود دارد. طبق برآورد‌های علمی ‌در هر گرم خاکروبه بین 50 هزار تا 10 میلیون باکتری مختلف وجود دارد. مگس که ناقل انواع اسهال، حصبه، وبا، سل و... است و موش که تکثیر آن بستگی به میزان زباله دارد و تیفوس و طاعون را اشاعه می‌ دهد، در اثر انباشتگی زباله سلامت محیط انسانی همواره در حال تهدید است.

بعضی از زباله‌‌های خانگی مثل انواع باتری، لامپ‌های مهتابی و جیوه‌ای و لوازم الکترونیکی به علت داشتن سرب، جیوه و کادمیوم در‌ترکیب خود، بسیار خطرناک هستند.

§        زباله‌‌ها را در منزل جداسازی کنیم

70 درصد از زباله‌‌های خانگی را زباله های آشپزخانه تشکیل می ‌دهند. این قبیل زباله‌‌ها که بیشتر شامل پس مانده‌‌های مواد غذایی، سبزی‌ها و پوست میوه، استخوان، پوست مرغ و ماهی است می‌ توانند به کمپوست تبدیل شوند. کمپوست کود بسیار مناسبی برای درختان و گیا‌هان است. ‌این زباله‌‌ها نباید در کیسه‌‌های پلاستیکی زباله قرار گیرند. برای چنین پسماند‌‌هایی لازم است کیسه‌‌هایی از جنس کاغذ در نظر گرفت. می ‌توان با استفاده از روزنامه باطله پاکت مناسبی برای ‌این ‌طور زباله‌‌ها ساخت، حتی اگر در منزل خود باغچه دارید می ‌توانید، ‌این مواد را در باغچه دفن کنید تا به کود مناسبی برای خاک باغچه‌تان تبدیل شوند. از 30 درصد باقی ‌مانده نیز 20 درصد کاملاًً قابل بازیافت است و 10 درصد را نیز باید سوزاند یا دفن کرد. فلزات، شیشه‌‌ها و مواد پلاستیکی قابل بازیافت و تبدیل به مواد قابل استفاده هستند. لباس‌‌های دور ریختنی را روی هم قرار دهید و آنها را با طنابی ببندید. ‌این لباس‌‌ها نیازی به کیسه پلاستیکی ندارند و می‌ توانید به همان شکل در محل جمع آوری زباله‌‌ها قرار دهید. مواد پلاستیکی حدود 5 تا 7 درصد از زباله‌‌ها را تشکیل می ‌دهند که با بازیافت آنها می ‌توان کیسه‌‌های پلاستیکی جمع‌آوری زباله ساخت.

در ایران، زباله خانگی بیشترین سهم ترکیب زباله را به خود اختصاص می دهد که بالغ بر 70 درصد آن پس مانده های غذایی و مواد فساد پذیر است که می توان از آنها کمپوست یا مواد آلی مورد نیاز تهیه کرد. از 30 درصد بقیه در حدود 20 درصد درصدش قابل بازیافت است . پس فقط در واقع 10 درصد زباله های تولید شده ما دور ریختنی و غیر قابل استفاده است و از زباله می توان هم به لحاظ انرژی و هم به لحاظ موادی که کاربردی و مورد نیاز صنعت است ، بهره گرفت .

در این راستا سازمان مدیریت و پسماند شهرداری همدان نیز برنامه هایی را جهت فرهنگ سازی و نیز جمع آوری زباله انجام داده است.

بابک آزاد در این زمینه گفت: میانگین تولید زباله در همدان در حدود 500 تن می باشد که از این مقدار در سایت دفن زباله در همدان 80% زباله تر و 20% زباله خشک است.

مدیر عامل سازمان مدیریت پسماند شهرداری همدان در خصوص جمع آوری زباله گفت: در همدان حدود 400 چرخی ساماندهی شده است که هر کدام دارای کارت شناسایی بوده و در دو منطقه همدان مشغول می باشند و نیز 5 کانکس مستقر در 5 نقطه شهر همدان زباله های قابل بازیافت رااز شهروندان تحویل می گیرد. همچنین 2 خودرو جمع آوری زباله مستقل از پیمانکاران شهرداری در سطح شهر زباله های قابل بازیافت را جمع آوری میکنند.

ایشان در خصوص فرهنگ سازی تفکیک زباله خاطر نشان کردند که: 32000 خانواده در سطح شهر همدان آموزش داده شده اند. که در این راستا 80 باکس جمع آوری زباله خشک در سطح شهر قرار گرفته است.

بابک آزاد در خصوص کارخانه های بازیافت زباله در همدان به خبرنگار ما گفت: ساخت کارخانه برای تفکیک زباله در همدان مقرون به صرفه نبوده و توجیه اقتصادی ندارد و اغلب کاغذهای قابل بازیافت نیز به استانهای همجوار به خصوص قزوین انتقال داده می شود.

پس به نظر می رسد مدیریت پسماند و فرهنگسازی در این راستا به شدت مورد نیاز است و بایستی مسئولان امر زیر ساختهایی را در این زمینه فراهم نمایند تا شهروندان آموزشهای لازم به تفکیک زباله در مبدا را یاد بگیرند و سیستمهای جمع آوری زباله توانایی خود را در جدا سازی این زباله ها بالا ببرند. از طرفی با جذب سرمایه گذار جهت احداث کارخانه تفکیک زباله در استان از مشکلات دفن زابله ها کاسته و یکی دیگر از فواید آن اشتغال زایی بصورت مستقیم و غیر مستقیم می باشد.

 گردآورنده: محمد سوزنچی

پی نوشت:

مقاله آشنایی با اصول مدیریت زباله‌های خانگی نوشته خانم  فرزانه فولادبند

خبرنامه تغذیه و سلامت پایگاه خبری تبیان

وب سایت خبری هفته کمپوست

مصاحبه با مدیر عامل سازمان مدیریت پسماند شهرداری همدان

در هفته محیط زیست هستیم.

در همدان که آب از آب تکان نخورده البته یک اتفاقاتی افتاده که بد نیست ولی...

سال گذشته به همراه اعضای انجیومون که نامش موسسه حیات سبز سرزمین است با کلی التماس و خواهش و کاسه گدای پیش هر مدیر و شهروندی دراز کردن تونستیم دو تا برنامه که نمایشگاه کودک و محیط زیست و نیز نمایشگاه عکس پرندگان برگزار کنیم که حداقل مردم بدونند بابا هفته ای هم به نام هفته محیط زیست وجود داره. که البته با بی معرفتی مسئولان مواجه شدیم و چه در افتتاحیه و چه در اختتامیه خدا را شکر هیچ یک از مدیران دولتی حضور پیدا نکردند که بعدا این جز افتخارات ما درج شد. چرا که در اختتامیه محل برگزاری مراسم مملو از شهروندان و کودکانی بود که با حضور گرمشون باعث شدند خستگی از تن همه ما بیرون برود.

اما امسال مراجعه کردیم ببینیم قرار است اتفاقی بی افتد که خوشبختانه گفتند دریغ از یک قران (geran) هزینه برای هفته محیط زیست ولی ازمون خواستند که بدون هزینه برنامه و طرح ارائه کنیم. اونجا بود که یاد پیامبران افتادم و گفتم یکیشون زحمت بکشند معجزه کنند. که البته معجزه ای هم اتفاق افتاد و ما طرح بدون هزینه که حتی درآمدزا بود  پیشنهاد دادیم که به خاطر ..... ( بعدا خواستین ازم بپرسین میگم) موافقت نشد.

بالاخره سرتونو درد نیارم خانم طاهری نائب دبیر موسسه یک طرح عالی و بی هزینه آورد که بیاییم در مدارس مسابقه نقاشی با محوریت جنگل به خاطر سال جنگلها و محیط زیست برگزار کنیم. یک کم در جلسه هیئت مدیره کم و زیادش کردیم و رفتیم سراغ اداره کل محیط زیست اونها هم که دیدند هزینه ای براشون نداره گفتند خدا خیرتون بده پس شما کجا بودین (آخیی دلم براشون سوخت نزدیک بود دست کنم تو جیبم و......) خلاصه با همکاری آموزش و پرورش ناحیه یک همدان که فراخوان های ما را فکس کردند تونستیم مسابقه را اجرا کنیم طی 7 روز 150 اثر نقاشی توسط دانش آموزان مقطع ابتدای برای ما ارسال شد که در 17 خرداد توسط تیم داوری 12 اثر برتر انتخاب شد و رایزنی با تله کابین گنجنامه انجام گرفت که قرار شد برای هر برنده 3 بلیط رفت و برگشتی تله کابین تهییه شود که دانش آموز به همراه پدر و مادر خود از آن استفاده کنند و  در مراسمی به افراد برتر اهدا شود. و یا به نشونی آنها پست شود.

خلاصه کل برنامه انجیو ما در هفته محیط زیست شد همین برنامه البته تو بحث فرهنگسازی و زدن تلنگر به دانش آموزان بد نبود ولی اون انرژی که ما سال قبل داشتیم به خاطر بعضی بی خیالی های ... خوب بروز نکرد. امیدواریم در آینده مشکل مالی سد راه ما نباشد و ما بتوانیم به اهداف خود که همانا فرهنگسازی مسایل زیست محیطی می باشد برسیم.

بردار بزرگوارم مطلبی را پیشنهاد دادند که لینک آن را براتون بذارم خداییش تابناک هم تکانی به خودش داد و یک خبر داغ محیط زیست روی وب سایتش خودش قرار داد. ( خدا یا شکر)

تیتر آن مطلب سال سیاه محیط زیست ایران؛ مدیریت رو به رشد یا ناکارآمد؟ برای خوندنش وقت بذارید بد نیست.